یوسف گم گشته ای در همه ی چاه ها

پدرم  همیشه موقع رانندگی رادیو گوش می کند زیاد اهل موسیقی نیست . یادم می آید که وقتی بچه بودم پدرم یک نوار کاست سبز رنگ داشت از موسیقی خراسان، دوتار نوازی تربت جام و بعد ها چند کاست از افتخاری و بعدترها یک کاست از شهرام ناظری که موقع رانندگی به آن ها گوش می کرد ولی چند سالی ست که فقط رادیو را روشن می کند. من زیاد میانه ی خوبی با رادیو ندارم مخصوصا وقتی اخبار پخش می شود ولی از نیمه خالی لیوان که بگذریم باید بگویم که بعضی وقت ها هم هست که گوینده ی رادیو با آن صدای گرم و دوست داشتننی شعری یا متنی را می خواند که  به دلت می نشیند . امشب ناخودآگاه به یاد یکی از همین شعر ها افتادم. شب جمعه بود و در راه برگشت از مهمانی پدرم طبق معمول رادیو را روشن کرد. رادیو پیام شعری را با صدای محمد صالح علاء پخش میکرد.  با پسران دلم قصه ی یوسف بگو .